2 april 2007

De gevaren van Second Life?


Via de analoge editie van het Brabants Dagblad kwam ik dit bericht op het spoor. CDA-jongeren maken zich daarin druk over de belastingcenten, die door enkele Nederlandse gemeenten als Den Haag en Zoetermeer in Second Life (SL) worden gestopt.

SL is namelijk een leven waarin wordt gegokt en waarin criminaliteit aan de orde van de dag is. Mensen kunnen er ook al verslaafd aan raken en in SL is er zelfs geen overheid met enige vorm van gezag! Nou vraag ik je... ;-)

Serieus nu: vervang het woord Second Life in dit persbericht door Nederland of de wereld en het klopt inhoudelijk allemaal nog steeds prima. In het hele persbericht komt namelijk geen enkele vervelende activiteit voor, die je ook niet op internet of in de gemiddelde Nederlandse stad op straat tegen kunt komen.

Twijfel...
Ik heb daarom getwijfeld of ik hier wel aandacht zou geven. Vandaag had ik het er nog eens met een collega over. Heeft het wel zin?

Nou, voor die CDA-jongeren natuurlijk niet. Vermoedelijk hebben zij nog nooit één digitale stap in SL of welke andere virtuele wereld dan ook gezet. Hun mening is, volgens mij, slechts gebaseerd op hun algemene gedachtengoed en televisieprogramma's als Rondom 10 en Netwerk.

Toch een stukje hierover. Maar dan als inleiding op een ander soort gevaar... alhoewel dit een groot woord is. Een nieuw gevaar. Want verslavingen en criminaliteit, dat kennen we wel. We moeten er alleen in deze nieuwe digitale wereld nog een oplossing voor bedenken. Vergelijk het met de opkomst van het internet, waarin bijvoorbeeld de vleesindustrie ook heel snel en heel onevenredig vertegenwoordigd was en is!

Sociaal zijn en sociaal lijken
Een nieuw gevaar schuilt hem naar mijn idee in de veranderende grenzen in de beleving van je sociale bestaan in zo'n tweede leven, zo'n virtuele wereld. Om kort te gaan - want ik kom hier de volgende keer op terug - heb ik het idee dat, anders dan in je dagelijkse leven, je opnieuw moet ontdekken wat sociaal is en wat sociaal lijkt. Wat de grenzen zijn tussen het persoonlijke en het zakelijke. Dat soort dingen.

Het wordt geen psychologische praat, want daar heb ik geen verstand van. Ik wil alleen maar wat eigen ervaringen en gedachten daarover aan jullie meegeven.

En waarom dan wel? Het ging toch over archivarissen en archieven? Over studiezalen en over dienstverlening? Juist... Daarom dus precies!

Ook het werken op een studiezaal - werk je er, dan zul je dit herkennen - is een plek waar je veel sociaal bezig bent, communiceert met bezoekers. Met de ene praat je anders dan met de andere, over andere dingen ook. Met sommigen is de band wat hechter, ook door persoonlijke kliks. Met sommige ga je omzichtiger om dan met anderen. Voorbeelden te over.

In SL is dit niet anders... maar is je beleving van die sociale component van het werk - zelfs het tweede leven - wel totaal anders. Maar daarover de volgende keer meer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.